پژوهشگران نروژی بعد از بررسی ارتباط سزارین و آسم کودکان در یک تحقیق وسیع در سطح جامعه، گزارش می دهند که ممکن است خطر ابتلا به آسم در کودکانی که با سزارین متولد می شوند در مقایسه با کودکانی که به شکل طبیعی به دنیا می آیند، به مقدار متوسطی افزایش یابد.
زایمان از طریق سزارین می تواند خطر آسم کودکان را افزایش دهد.
دکتر تولانز از دانشگاه برگن در نروژ و همکارانش طریقه زایمان را میان بیش از 7/1 میلیون تولد که بین سال های 1697 تا 1998 به مرکز ثبت تولد نروژ گزارش شده بود، بررسی کردند. آن ها از اطلاعات ثبت شده بیمه ملی برای تعیین تعداد کودکانی که در سن 18 سالگی در سال 2002 به آسم شدید مبتلا شده بودند، استفاده کردند.
محققین گزارش می کنند که خطر آسم بین سال های 1967 تا 1998 در کودکان سزارینی حدود 50 درصد در مقایسه با کودکانی که به طریق طبیعی (خودبه خوری) و از طریق واژن متولد شده بودند؛ بالاتر بود. آن ها دریافتند در کودکانی که از طریق زایمان واژنی اما با استفاده از ابزاری نظیر وکیوم یا پنس زایمان متولد شده اند، احتمال آسم 19 درصد افزایش داشت.
در سال 1988 تا 1998 ثبت تولد به شیوه های فوری (اورژانسی)، سزارین برنامه ریزی شده و اورژانس های غیر منتظره تقسیم شد. در طول این مدت زمان زایمان های سزارینی اورژانسی (با خطر آسم 59 درصد) و زایمان های سزارینی برنامه ریزی شده (با خطر آسم 42 درصد) در مقایسه با زایمان های واژینال خود به خودی، خطر ابتلا به آسم بالاتری داشتند. در طول این 10 سال احتمال آسم نوزادان متولد شده از طریق زایمان واژینال با استفاده از ابزار، 14 درصد بود.
تولانز و همکارانش می گویند: «اگرچه دلایل پشت این ارتباط باید بررسی شود، اما این یافته ها در نهایت ارتباط متوسط میان زایمان سزارینی و ابتلا به آسم در آینده را تایید می کند».
بر اساس گفته های تولانز دو فرضیه اصلی درباره این که چرا سزارین می تواند باعث ابتلا به آسم شود وجود دارد. تولانز این دو فرضیه را در یک مصاحبه کتبی توضیح می دهد: «اولین فرضیه این است که کودکانی که با سزارین متولد می شوند، در طول فرآیند تولد در معرض باکتری های مادرشان قرار نمی گیرند و این امر برای توسعه ی سیستم ایمنی بدن این کودکان زیان بخش است. فرضیه دیگر این است که کودکانی که از طریق سزارین به دنیا می آیند بعد از تولد دارای مشکلات تنفسی بیشتری هستند، زیرا کمتر در معرض هورمون های استرس و فشار قفسه سینه هستند. از آن جا که این مکانیزم (فشار قفسه سینه) باعث تخلیه ریه ها از مایع آمینوتیک می شود، ممکن است نبود آن در دراز مدت بر عملکرد ریه آثار منفی بگذارد.
تولانز می پذیرد که: «این واقعیت که سزارین اورژانسی در مقایسه با سزارین از قبل برنامه ریزی شده دارای اثر قوی تری بر افزایش خطر آسم است، به راحتی با هیچ کدام از فرضیه های فوق قابل توضیح نیست. این احتمال وجود دارد که دلایل رایج دیگری وجود داشته باشند که می توانند نیاز به سزارین و در راستای آن بروز آسم را ابقا کنند.»
زایمان از طریق سزارین می تواند خطر آسم کودکان را افزایش دهد.
دکتر تولانز از دانشگاه برگن در نروژ و همکارانش طریقه زایمان را میان بیش از 7/1 میلیون تولد که بین سال های 1697 تا 1998 به مرکز ثبت تولد نروژ گزارش شده بود، بررسی کردند. آن ها از اطلاعات ثبت شده بیمه ملی برای تعیین تعداد کودکانی که در سن 18 سالگی در سال 2002 به آسم شدید مبتلا شده بودند، استفاده کردند.
محققین گزارش می کنند که خطر آسم بین سال های 1967 تا 1998 در کودکان سزارینی حدود 50 درصد در مقایسه با کودکانی که به طریق طبیعی (خودبه خوری) و از طریق واژن متولد شده بودند؛ بالاتر بود. آن ها دریافتند در کودکانی که از طریق زایمان واژنی اما با استفاده از ابزاری نظیر وکیوم یا پنس زایمان متولد شده اند، احتمال آسم 19 درصد افزایش داشت.
در سال 1988 تا 1998 ثبت تولد به شیوه های فوری (اورژانسی)، سزارین برنامه ریزی شده و اورژانس های غیر منتظره تقسیم شد. در طول این مدت زمان زایمان های سزارینی اورژانسی (با خطر آسم 59 درصد) و زایمان های سزارینی برنامه ریزی شده (با خطر آسم 42 درصد) در مقایسه با زایمان های واژینال خود به خودی، خطر ابتلا به آسم بالاتری داشتند. در طول این 10 سال احتمال آسم نوزادان متولد شده از طریق زایمان واژینال با استفاده از ابزار، 14 درصد بود.
تولانز و همکارانش می گویند: «اگرچه دلایل پشت این ارتباط باید بررسی شود، اما این یافته ها در نهایت ارتباط متوسط میان زایمان سزارینی و ابتلا به آسم در آینده را تایید می کند».
بر اساس گفته های تولانز دو فرضیه اصلی درباره این که چرا سزارین می تواند باعث ابتلا به آسم شود وجود دارد. تولانز این دو فرضیه را در یک مصاحبه کتبی توضیح می دهد: «اولین فرضیه این است که کودکانی که با سزارین متولد می شوند، در طول فرآیند تولد در معرض باکتری های مادرشان قرار نمی گیرند و این امر برای توسعه ی سیستم ایمنی بدن این کودکان زیان بخش است. فرضیه دیگر این است که کودکانی که از طریق سزارین به دنیا می آیند بعد از تولد دارای مشکلات تنفسی بیشتری هستند، زیرا کمتر در معرض هورمون های استرس و فشار قفسه سینه هستند. از آن جا که این مکانیزم (فشار قفسه سینه) باعث تخلیه ریه ها از مایع آمینوتیک می شود، ممکن است نبود آن در دراز مدت بر عملکرد ریه آثار منفی بگذارد.
تولانز می پذیرد که: «این واقعیت که سزارین اورژانسی در مقایسه با سزارین از قبل برنامه ریزی شده دارای اثر قوی تری بر افزایش خطر آسم است، به راحتی با هیچ کدام از فرضیه های فوق قابل توضیح نیست. این احتمال وجود دارد که دلایل رایج دیگری وجود داشته باشند که می توانند نیاز به سزارین و در راستای آن بروز آسم را ابقا کنند.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر