آموزش های دوران بارداری موجب کاهش تقاضای سزارین می شود
یک تحقیق در دانشگاه تربیت مدرس
افزایش سزارین های غیر ضروری یک معضل بهداشتی است که زندگی بسیاری از زنان را در ایران تحت تاثیر قرار داده است. در برخی از نقاط کشورمان بیش از 25 درصد زایمان ها به روش سزارین انجام می شود. به طور کلی میزان سزارین در ایران سه تا چهار برابر میزان مورد قبول سازمان بهداشت جهانی است.
شواهد قابل ملاحظه ای مبنی بر نقش اولیه ترس از زایمان در تقاضای سزارین و همچنین تاثیر ترس بر وقوع تجارب منفی زایمان و سزارین اورژانسی وجود دارد. به نظر می رسد که آموزش دوران بارداری راه مناسبی برای ایجاد خودباوری در مورد توانایی انجام زایمان طبیعی و کاهش ترس زایمان و متعاقب آن افزایش زایمان های طبیعی در کشور است.
این پژوهش که با عنوان "تاثیر الگوی پرسید – پروسید با ترکیب مدل اعتقاد بهداشتی و تئوری خودکارآمدی به منظور افزایش زایمان طبیعی در زنان نخست زا" توسط یکی از دانش آموختگان مقطع دکتری رشته آموزش بهداشت در دانشگاه تربیت مدرس انجام شد، یک کارآزمایی بالینی است که طی سال های 1384 لغایت 1386، در دو مرحله بر روی زنان باردار صورت گرفت.
مرحله اول بومی سازی پرسشنامه خود کارآمدی و ترس زایمان و مرحله دوم انجام مداخله بر اساس مدل ترکیبی است.
مرحله نخست این تحقیق بر روی 176 زن باردار مراجعه کننده به بیمارستان های زنان- زایمان آموزشی منتخب شهر تهران انجام شد.
مرحله دوم پژوهش، کارآزمایی بالینی بود که در سال 1386 بر روی 100 زن نخست زای مراجعه کننده به بیمارستان میلاد انجام گرفت. زنان نخست زا با حاملگی کم خطر در سه ماهه دوم حاملگی که نمره ترس زایمان در آنها 28 یا بیشتر بود، به طور تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. گروه آزمون 9 هفته برنامه آموزش تئوری محور را دریافت کردند، در حالی که گروه شاهد، تنها از مراقبت روتین برخودار بودند. اطلاعات توسط پرسشنامه جمع آوری و داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که پرسشنامه خودکارآمدی و ترس زایمان از همسویی بالایی برخوردار است. قبل از مداخله، اختلاف معناداری از لحاظ ترس زایمان در دو گروه وجود نداشت اما پس از مداخله کاهش معناداری در نمره ترس زایمان در گروه آزمون دیده شد. از نظر نمره کلی آگاهی، نگرش، منافع و موانع درک شده و خودکارآمدی زایمان به عنوان عوامل مستعد کننده، عوامل قادر کننده و عوامل تقویت کننده در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد پس از مداخله اختلاف معناداری مشاهد شد. از نظر پیامد حاملگی، میزان سزارین درگروه آزمون به طور معناداری کمتر از گروه شاهد بود.
این تحقیق در قالب رساله دکتری تخصصی محبوبه خورسندی به راهنمایی دکتر فضل الله غفرانی پور و با مشاوره دکتر علیرضا حیدرنیا و دکتر سقراط فقیه زاده در دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تربیت مدرس انجام گرفت.
یک تحقیق در دانشگاه تربیت مدرس
افزایش سزارین های غیر ضروری یک معضل بهداشتی است که زندگی بسیاری از زنان را در ایران تحت تاثیر قرار داده است. در برخی از نقاط کشورمان بیش از 25 درصد زایمان ها به روش سزارین انجام می شود. به طور کلی میزان سزارین در ایران سه تا چهار برابر میزان مورد قبول سازمان بهداشت جهانی است.
شواهد قابل ملاحظه ای مبنی بر نقش اولیه ترس از زایمان در تقاضای سزارین و همچنین تاثیر ترس بر وقوع تجارب منفی زایمان و سزارین اورژانسی وجود دارد. به نظر می رسد که آموزش دوران بارداری راه مناسبی برای ایجاد خودباوری در مورد توانایی انجام زایمان طبیعی و کاهش ترس زایمان و متعاقب آن افزایش زایمان های طبیعی در کشور است.
این پژوهش که با عنوان "تاثیر الگوی پرسید – پروسید با ترکیب مدل اعتقاد بهداشتی و تئوری خودکارآمدی به منظور افزایش زایمان طبیعی در زنان نخست زا" توسط یکی از دانش آموختگان مقطع دکتری رشته آموزش بهداشت در دانشگاه تربیت مدرس انجام شد، یک کارآزمایی بالینی است که طی سال های 1384 لغایت 1386، در دو مرحله بر روی زنان باردار صورت گرفت.
مرحله اول بومی سازی پرسشنامه خود کارآمدی و ترس زایمان و مرحله دوم انجام مداخله بر اساس مدل ترکیبی است.
مرحله نخست این تحقیق بر روی 176 زن باردار مراجعه کننده به بیمارستان های زنان- زایمان آموزشی منتخب شهر تهران انجام شد.
مرحله دوم پژوهش، کارآزمایی بالینی بود که در سال 1386 بر روی 100 زن نخست زای مراجعه کننده به بیمارستان میلاد انجام گرفت. زنان نخست زا با حاملگی کم خطر در سه ماهه دوم حاملگی که نمره ترس زایمان در آنها 28 یا بیشتر بود، به طور تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. گروه آزمون 9 هفته برنامه آموزش تئوری محور را دریافت کردند، در حالی که گروه شاهد، تنها از مراقبت روتین برخودار بودند. اطلاعات توسط پرسشنامه جمع آوری و داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که پرسشنامه خودکارآمدی و ترس زایمان از همسویی بالایی برخوردار است. قبل از مداخله، اختلاف معناداری از لحاظ ترس زایمان در دو گروه وجود نداشت اما پس از مداخله کاهش معناداری در نمره ترس زایمان در گروه آزمون دیده شد. از نظر نمره کلی آگاهی، نگرش، منافع و موانع درک شده و خودکارآمدی زایمان به عنوان عوامل مستعد کننده، عوامل قادر کننده و عوامل تقویت کننده در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد پس از مداخله اختلاف معناداری مشاهد شد. از نظر پیامد حاملگی، میزان سزارین درگروه آزمون به طور معناداری کمتر از گروه شاهد بود.
این تحقیق در قالب رساله دکتری تخصصی محبوبه خورسندی به راهنمایی دکتر فضل الله غفرانی پور و با مشاوره دکتر علیرضا حیدرنیا و دکتر سقراط فقیه زاده در دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تربیت مدرس انجام گرفت.
ایسکانیوز
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر