نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد زایمان در خانه به اندازه بیمارستان ایمن است.
این مطالعه در کشور هلند انجام شده است؛ جایی که بیشترین آمار زایمان در خانه را در میان کشورهای اروپایی به خود اختصاص داده است. به گفته محققان حوزه زنان و زایمان، این مطالعه افق جدیدی برای برنامه‌ریزی کشورهای توسعه‌یافته برای گسترش طرح زایمان در خانه در این کشورها، باز می‌کند. به خصوص که اخیراً موج جدیدی از تمایل به زایمان در خانه، در بین زنان این کشورها به وجود آمده است.
در مطالعه جدید، که در نشریه معتبر علمی «بیماری‌های زنان و زایمان بریتانیا» چاپ شده، 2 گروه از زنان باردار، که همگی آنان از لحاظ شرایط حاملگی در وضعیت «کم‌خطر» بودند، انتخاب شدند. یک گروه از آنان در خانه و زیر نظر ماما زایمان کردند و گروه دوم در بیمارستان. نتیجه نشان داد که عوارض زایمان، هم برای مادر و هم برای نوزاد، در هر دو گروه، یکسان بود. البته 2 نکته مهم در این مطالعه وجود دارد که بایستی به آن دقت داشت. اول آن که این زنان همگی در وضعیت کم‌خطر بودند؛ یعنی سابقه زایمان سزارین و بیماری‌های زمینه‌ای نداشتند و مشکلاتی همچون وضعیت قرارگیری جنین به صورت بریچ (سر بالا) نیز در آنها نبود. نکته دوم آن که شرایط برای انتقال سریع این مادران به بیمارستان، در صورت عارضه‌دار شدن زایمان، پیش‌بینی و فراهم شده بود؛ عارضه‌هایی همچون طول کشیدن فرایند زایمان، پرولاپس بند ناف، افت ضربان قلب جنین در طی زایمان، وضعیت بریچ تشخیص داده‌نشده جنین و خون‌ریزی غیرمعمول بعد از زایمان.
عوارضی که بروز هر کدام از آنها، نیازمند بستری بسیار فوری در بیمارستان و اقدامات سریع درمانی است. در جریان این مطالعه نیز، همگی 530 هزار خانواده‌ای که در طرح شرکت کرده بودند، و همچنین مامایی که وظیفه کمک به زایمان در خانه را به عهده داشت، آماده چنین مواردی بود تا به محض هر کدام از این وقایع، مادر را در کمترین زمان ممکن به بیمارستان برساند.
همان‌طور که اشاره شد، این برنامه در هلند انجام شده که بیشترین تمایل برای زایمان در خانه در بین زنان آن وجود دارد و اتفاقاً، آمارها نشان می‌دهد که در بین کشورهای اروپایی، بیشترین آمار مرگ‌ومیر نوزادی را هم، به خود اختصاص داده است. این دو آمار، محققان را به فکر بررسی دقیق و علمی این موضوع انداخت که نتیجه این شد که زایمان در خانه، اگر با رعایت اصول و چارچوب‌های پیشنهادی در این مطالعه انجام شود، خطر عوارض زایمان را افزایش نمی‌دهد.
هم‌اکنون در سایر کشورهای اروپایی نیز علاقه زنان و خانوادههایشان به زایمان در خانه، در حال افزایش است؛ چنان‌که آمارها نشان می‌دهد در انگلستان و ولز، حدود 7/2 از کل زایمان‌ها، در خانه رخ می‌دهد. تا پیش از این، تلاش سیستم‌های بهداشتی کشورهای مختلف بر آن بود که برای حفاظت از مادر و نوزاد، زایمان‌ها در بیمارستان انجام شود و در صورت عدم دسترسی مادر به بیمارستان، زایمان زیر نظر مامای دوره‌دیده، در اولویت دوم قرار می‌گرفت. همین امر، سبب شد تا آمار مرگ‌ومیر مادر و نوزاد، در کل دنیا و به خصوص کشورهای توسعه‌یافته به طور چشمگیری کاهش یابد. اما از سوی دیگر، باعث شد تا زایمان، از شکل یک اتفاق فیزیولوژیک و طبیعی، خارج شود و صورت یک رخداد مشابه بیماری به خود بگیرد. به موازات این تغییر شکل، هول و هراس مادران از این اتفاق بالذات خوشایند، افزایش یافت و همین آمار سزارین را در برخی کشورها بالا برد. همچنین به نظر می‌رسد برخی مشکلات روانی بعد از زایمان نیز، با چنین تغییر شکل واقعه در ذهن زنان و خانوادههایشان بی‌ارتباط نباشد.
این واقعیت‌ها و نیز افزایش سرسام‌آور هزینه‌های مربوط به زایمان در بیمارستان، باعث شد که متخصصان به فکر برگشت به گذشته، اما این بار با روی کردی اصلاح‌شده و پیشرفته، افتادند. به همین جهت در برخی کشورها، برنامه‌ریزی برای تشویق مادران به انتخاب زایمان در خانه، شروع شده است. به عنوان مثال، انگلستان افزایش تعداد مادرانی را که این نوع زایمان را ترجیح می‌دهند، از جمله اهداف بهداشتی خود تا پایان سال 2010 ذکر کرده است.
البته مرکز ملی بهداشت این کشور، افزایش تعداد ماماهای تحصیل‌کرده، متناسب با شرایط زایمان در خانه را در کنار آموزش و فرهنگ‌سازی عمومی و نیز مشاوره‌های فردی با زنان باردار، از جمله پیش‌شرط‌های ضروری برای گسترش این طرح برشمرده است که به نظر منطقی می‌رسد.
این مطالعه در کشور هلند انجام شده است؛ جایی که بیشترین آمار زایمان در خانه را در میان کشورهای اروپایی به خود اختصاص داده است. به گفته محققان حوزه زنان و زایمان، این مطالعه افق جدیدی برای برنامه‌ریزی کشورهای توسعه‌یافته برای گسترش طرح زایمان در خانه در این کشورها، باز می‌کند. به خصوص که اخیراً موج جدیدی از تمایل به زایمان در خانه، در بین زنان این کشورها به وجود آمده است.
در مطالعه جدید، که در نشریه معتبر علمی «بیماری‌های زنان و زایمان بریتانیا» چاپ شده، 2 گروه از زنان باردار، که همگی آنان از لحاظ شرایط حاملگی در وضعیت «کم‌خطر» بودند، انتخاب شدند. یک گروه از آنان در خانه و زیر نظر ماما زایمان کردند و گروه دوم در بیمارستان. نتیجه نشان داد که عوارض زایمان، هم برای مادر و هم برای نوزاد، در هر دو گروه، یکسان بود. البته 2 نکته مهم در این مطالعه وجود دارد که بایستی به آن دقت داشت. اول آن که این زنان همگی در وضعیت کم‌خطر بودند؛ یعنی سابقه زایمان سزارین و بیماری‌های زمینه‌ای نداشتند و مشکلاتی همچون وضعیت قرارگیری جنین به صورت بریچ (سر بالا) نیز در آنها نبود. نکته دوم آن که شرایط برای انتقال سریع این مادران به بیمارستان، در صورت عارضه‌دار شدن زایمان، پیش‌بینی و فراهم شده بود؛ عارضه‌هایی همچون طول کشیدن فرایند زایمان، پرولاپس بند ناف، افت ضربان قلب جنین در طی زایمان، وضعیت بریچ تشخیص داده‌نشده جنین و خون‌ریزی غیرمعمول بعد از زایمان.
عوارضی که بروز هر کدام از آنها، نیازمند بستری بسیار فوری در بیمارستان و اقدامات سریع درمانی است. در جریان این مطالعه نیز، همگی 530 هزار خانواده‌ای که در طرح شرکت کرده بودند، و همچنین مامایی که وظیفه کمک به زایمان در خانه را به عهده داشت، آماده چنین مواردی بود تا به محض هر کدام از این وقایع، مادر را در کمترین زمان ممکن به بیمارستان برساند.
همان‌طور که اشاره شد، این برنامه در هلند انجام شده که بیشترین تمایل برای زایمان در خانه در بین زنان آن وجود دارد و اتفاقاً، آمارها نشان می‌دهد که در بین کشورهای اروپایی، بیشترین آمار مرگ‌ومیر نوزادی را هم، به خود اختصاص داده است. این دو آمار، محققان را به فکر بررسی دقیق و علمی این موضوع انداخت که نتیجه این شد که زایمان در خانه، اگر با رعایت اصول و چارچوب‌های پیشنهادی در این مطالعه انجام شود، خطر عوارض زایمان را افزایش نمی‌دهد.
هم‌اکنون در سایر کشورهای اروپایی نیز علاقه زنان و خانوادههایشان به زایمان در خانه، در حال افزایش است؛ چنان‌که آمارها نشان می‌دهد در انگلستان و ولز، حدود 7/2 از کل زایمان‌ها، در خانه رخ می‌دهد. تا پیش از این، تلاش سیستم‌های بهداشتی کشورهای مختلف بر آن بود که برای حفاظت از مادر و نوزاد، زایمان‌ها در بیمارستان انجام شود و در صورت عدم دسترسی مادر به بیمارستان، زایمان زیر نظر مامای دوره‌دیده، در اولویت دوم قرار می‌گرفت. همین امر، سبب شد تا آمار مرگ‌ومیر مادر و نوزاد، در کل دنیا و به خصوص کشورهای توسعه‌یافته به طور چشمگیری کاهش یابد. اما از سوی دیگر، باعث شد تا زایمان، از شکل یک اتفاق فیزیولوژیک و طبیعی، خارج شود و صورت یک رخداد مشابه بیماری به خود بگیرد. به موازات این تغییر شکل، هول و هراس مادران از این اتفاق بالذات خوشایند، افزایش یافت و همین آمار سزارین را در برخی کشورها بالا برد. همچنین به نظر می‌رسد برخی مشکلات روانی بعد از زایمان نیز، با چنین تغییر شکل واقعه در ذهن زنان و خانوادههایشان بی‌ارتباط نباشد.
این واقعیت‌ها و نیز افزایش سرسام‌آور هزینه‌های مربوط به زایمان در بیمارستان، باعث شد که متخصصان به فکر برگشت به گذشته، اما این بار با روی کردی اصلاح‌شده و پیشرفته، افتادند. به همین جهت در برخی کشورها، برنامه‌ریزی برای تشویق مادران به انتخاب زایمان در خانه، شروع شده است. به عنوان مثال، انگلستان افزایش تعداد مادرانی را که این نوع زایمان را ترجیح می‌دهند، از جمله اهداف بهداشتی خود تا پایان سال 2010 ذکر کرده است.
البته مرکز ملی بهداشت این کشور، افزایش تعداد ماماهای تحصیل‌کرده، متناسب با شرایط زایمان در خانه را در کنار آموزش و فرهنگ‌سازی عمومی و نیز مشاوره‌های فردی با زنان باردار، از جمله پیش‌شرط‌های ضروری برای گسترش این طرح برشمرده است که به نظر منطقی می‌رسد.
سلامت نیوز
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر